به گزارش نفت جنوب به نقل از صدای پتروشیمی، بر اساس دادههای تاریخی، ارزش بازار دلاری هلدینگ خلیج فارس که پس از ثبت اوج تاریخی حدود ۲۰ میلیارد دلار در سال ۱۳۹۹ وارد فاز اصلاحی شده بود، در سالهای ابتدایی دهه ۱۴۰۰ در محدوده ۱۲ تا ۱۳ میلیارد دلار نوسان داشت. با این حال، از سال ۱۴۰۲ به بعد، این شاخص وارد مسیر نزولی مشخصی شد و در سال ۱۴۰۴ به محدوده ۷ تا ۸ میلیارد دلار کاهش یافت؛ سطحی که پایینترین مقادیر چند سال اخیر محسوب میشود.
تغییر فاز بازار از خوشبینی به احتیاط
تحلیلگران معتقدند افت ارزش دلاری فارس در این بازه زمانی، بیش از آنکه یک نوسان مقطعی باشد، نشاندهنده تغییر فاز انتظارات سرمایهگذاران نسبت به آینده سودآوری شرکت است؛بازاری که در سالهای اوج بورس، رشدهای سریع و بعضاً فراتر از واقعیتهای بنیادی را تجربه کرده بود، در سالهای اخیر وارد مرحله بازنگری و تعدیل شده است.
از منظر تحلیلی، ناتوانی سهم در بازپسگیری سطوح بالاتر از ۱۳ میلیارد دلار و تشکیل قلههای پایینتر متوالی، نشانهای از تضعیف قدرت تقاضای سرمایهگذاری در این نماد تلقی میشود.
عوامل موثر بر افت ارزش دلاری
کارشناسان چند عامل کلیدی را در افت ارزش بازار دلاری هلدینگ خلیج فارس از سال ۱۴۰۲ تاکنون مؤثر میدانند:
۱-افزایش ریسکهای کلان اقتصادی و سیاستگذاری، بهویژه در حوزه نرخ خوراک و انرژی.
۲-محدودیتهای صادراتی و تحریمی که بر پایداری درآمدهای ارزی سایه انداخته است.
۳-نوسان قیمتهای جهانی محصولات پتروشیمی و کاهش حاشیه سود در برخی زنجیرهها.
۴-کاهش جذابیت سرمایهگذاری دلاری بورس تهران در مقایسه با سایر بازارها.
این عوامل موجب شدهاند بازار، ارزشگذاری محتاطانهتری نسبت به بزرگترین هلدینگ پتروشیمی کشور اتخاذ کند.
فاصله معنادار با اوج تاریخی
مقایسه ارزش فعلی فارس با سقف تاریخی آن نشان میدهد ارزش بازار دلاری شرکت اکنون بیش از ۶۰ درصد پایینتر از اوج سال ۱۳۹۹ قرار دارد. این فاصله قابلتوجه، از نگاه تحلیلگران، بیانگر آن است که بازار نهتنها رشدهای گذشته را پس گرفته، بلکه ریسکهای آینده را نیز در قیمتها لحاظ کرده است.
افت ارزش دلاری هلدینگ خلیج فارس در بازه ۱۴۰۲ تا ۱۴۰۴ را میتوان نشانهای از دوره گذار این شرکت از فاز رشد هیجانی به فاز ارزیابی محتاطانه دانست. هرچند این کاهش الزاماً به معنای افت قطعی عملکرد عملیاتی نیست، اما پیام روشنی برای مدیران و سیاستگذاران دارد که آن پیام عبارت است از این که بازار سرمایه بیش از گذشته به پایداری سودآوری، ثبات سیاستها و چشمانداز واقعی صادرات توجه میکند.